پروانش (Catharanthus roseus) گیاهی دارویی است که به دلیل تولید آلکالوئید های فراوان از جمله وینکریستین و وینبلاستین اهمیت دارد. کشت درون شیشهای پروانش منابع مستعدی از بافت یا اندامها از جمله کالوس، سوسپانسیون سلولی و گیاهچه را برای تولید متابولیتهای ثانویه فراهم میکند. از آنجا که برای تولید انبوه کالوس و بهینه سازی سوسپانسیون سلولی جهت استخراج متابولیت های ثانویه مطالعات اندکی صورت گرفته است. برای این منظور دو آزمایش جداگانه بهینه سازی کالوسزایی و یک آزمایش بهینه سازی سوسپانسیون سلولی انجام شد. آزمایش اول کالوس زایی در قالب فاکتوریل با سه ریزنمونه ریشه، ساقه و برگ و ترکیب سطوح هومونهای BAP + 2,4-D و آزمایش دوم در قالب فاکتوریل با شش ریزنمونه برگ برون شیشه، برگ درون شیشه، ساقه، ریشه، گره و بذر و ده ترکیب هورمونی اجرا شد. آزمایش بهینه سازی سوسپانسیون سلولی نیز با شش تیمار هورمونی مختلف به همراه تیمار شاهد (فاقد تنظیم کننده) در قالب طرح آماری کاملا تصادفی اجرا شد. مقایسه میانگین نشان داد که بافت برگ بیشترین کالوسزایی داشت و قطعات ریشه و ساقه در رتبههای بعدی کالزایی بودند. در این آزمایش تیمارهای یک میلی گرم در لیتر 2,4-D به تنهایی و یا به همراه 5/0 میلی گرم در لیتر BAP یا KN بیشترین کالوس را تولید کردند. در سوسپانسیون سلولی بیشترین وزن خشک سلولی در محیط کشتهای یک میلی گرم در لیتر 2,4-D و دو میلی گرم در لیتر 2,4-D به همراه یک میلی گرم در لیتر BAP اندازه گیری شد.