2024-03-28T23:11:38Z
https://jab.uk.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=425
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
بررسی بیان ژنهای کلیدی مسیر بیوسنتز لیمونن تحت تأثیر تنش خشکی در زرینگیاه (Dracocephalum kotschyi) در دو مرحله رویشی و گلدهی
صغری
کیانی
جعفر
احمدی
بهروز
شیران
صدیقه
فابریکی اورنگ
حسین
فلاحی
هدف: زرینگیاه با نام علمی Dracocephalum kotschyi یکی از گیاهان دارویی بومی ایران، متعلق به خانواده لامیاسه میباشد. از جمله مهمترین مونوترپنهای شناسایی شده در این گیاه لیمونن است. یکی از عوامل مؤثر بر میزان ترکیبات مونوترپنی در گیاهان دارویی تنش خشکی میباشد. هدف از این بررسی تأثیر تنش خشکی در مراحل مختلف رشدی بر بیان ژنهای کلیدی مسیر بیوسنتز لیمونن در زرین گیاه بود.
مواد و روشها: این آزمایش به صورت فاکتوریل با دو عامل تنش خشکی شامل تنش شدید (25% ظرفیت زراعی)، متوسط (50% ظرفیت زراعی) و کم (75% ظرفیت زراعی) و عدم اعمال تنش (100% ظرفیت زراعی) و مراحل رشدی شامل دوره رویشی و گلدهی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. آنالیز متابولیتهای ثانویه و اندازهگیری میزان لیمونن با استفاده از دستگاه GC/MS به روش فضای فوقانی و اندازهگیری بیان نسبی ژنهای کلیدی مؤثر در بیوسنتز لیمونن با استفاده ازReal Time PCR صورت گرفت.
نتایج: آنالیز متابولیتهای ثانویه مقدار لیمونن را در دوره رویشی 57/20 درصد و در دوره گلدهی 41/13 درصد نشان داد. تنش خشکی باعث افزایش معنیدار بیان ژنهای HMGR و DXS در مرحله گلدهی شد، در حالیکه در مرحله رویشی تغییر معنیداری بر بیان این دو ژن مشاهده نشد. در هر دو دوره رشدی تنش خشکی کم باعث افزایش بیان ژن HDR شد، هرچند که در دوره گلدهی این افزایش بیان معنیدار نبود، اما تنش خشکی شدید بیان ژن HDR را کاهش داد، هرچند که این کاهش بیان در دوره رویشی معنیدار نبود. تنش خشکی باعث کاهش معنیدار بیان ژن LS در مرحله گلدهی و افزایش معنیدار بیان آن در مرحله رشد رویشی شد.
نتیجهگیری: نتایج حاصل از این تحقیق، میزان لیمونن و بیان ژنهای مؤثر در بیوسنتز آن را تحت تأثیر تنش خشکی وابسته به مرحله رشدی گیاه نشان داد.
تنش خشکی
زرینگیاه
DXS
HMGR
LS
2019
11
22
1
18
https://jab.uk.ac.ir/article_2472_2031fd9810e80f482bcb104790823e7e.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
بررسی پایداری بیان برخی ژنهای مرجع بهروش Real-Time PCR تحت تنش زیستی در گیاه برنج
حمیدرضا
قربانی
سید حمیدرضا
هاشمی پطرودی
مهدی
رستمی
هدف: در پژوهشهای بیان ژن با استفاده از Real-time PCR که ابزار قدرتمندی برای تجزیه و تحلیل سازوکارهای مقاومت به تنشهای زیستی در گیاهان است، انتخاب و اعتبارسنجی ژنهای مرجع بهمنظور بهینه کردن بیان ژنها بسیار مهم میباشد.
این تحقیق با هدف بررسی کارایی و انتخاب ژنهای مرجع مناسب برای بهینهسازی اطلاعات حاصل از PCR زمان واقعی در گیاه برنج تحت تنش زیستی انجام شد.
مواد و روشها: بدین منظور، هشت ژن کنترل داخلی شاملUBQ5 ،eIF4A ، Actin11، Actin1، UBC، Cylophilin، 18SrRNA و GAPDH بررسی شد. تنش زیستی در بافت برگی گیاهچههای 28 روزه رقم فجر و در حضور عامل بیماری قارچی Rhizoctonia solani RBL1، سیلیکات پتاسیم بهعنوان القاءکننده مقاومت، جدایههایPseudomonas با خاصیت آنتاگونیستی و القاءکنندگی و در سه دوره زمانی (6، 24 و 72 ساعت) اعمال شد.
نتایج: بررسی پایداری بیان ژنهای مرجع با استفاده از نرمافزار BestKeeper نشان داد؛ که ژن UBC از پایداری بیان بیشتری نسبت به سایر ژنهای مورد بررسی در شرایط تنش زیستی در نمونه بافت برگی گیاه برنج برخوردار بوده و بر اساس آماره توصیفی ژنهای UBC و Actin11 دارای بیشترین همبستگی (97/0) با شاخص BestKeeper بودند. همچنین، ژنهای UBC و Actin11 دارای بیشترین پایداری (کمترین ضریب تغییرات) بودند. بر اساس تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار NormFinder نیز ژنهای Actin11 و eIF4a (بهترتیب 356/0 و 567/0) بیشترین میزان پایداری را نشان دادند.
نتیجهگیری کلی: بررسی بیان ژنهای مرجع با استفاده از میانگین هندسی ژنهای UBC و Actin11 در مقایسه با ژن Actin1 نشاندهنده ضرورت انتخاب مناسب ژن مرجع میباشد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که ژنهای UBC و Actin11 ژنهای مرجع مناسبی برای بهینهسازی دادههای بیان ژن بهوسیله تجزیه و تحلیل Real-Time PCR در گیاه برنج میباشند.
القاءکننده
برنج
بیان ژن
ژن مرجع
R. solani
2019
11
22
19
36
https://jab.uk.ac.ir/article_2473_e038be7cca9b6aef0b5e2dc4267205dc.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
محتوای سولفورافان و بیان ژنهای CYP79F1 و میروزیناز در گیاهچههای تیمار شده ازمک با غلظتهای مختلف اکسید روی
علی
ریاحی مدوار
مهشید
قاضی زاده احسایی
فرشته
جدید بنیاد
فاطمه
رضائی
هدف: سولفورافان یک ایزوتیوسیانات مشتق شده از گلوکوزینولات گلوکورافانین تحت هیدرولیز آنزیمی میروزیناز میباشد که اثرات درمانی متعددی دارد. این گلوکوزینولات به فراونی در گیاه ازمک از خانواده براسیکاسه یافت میشود.
مواد و روشها: در این تحقیق، تولید سولفورافان، بیان ژن CYP79F1 (یکی از آنزیمهای کلیدی در بیوسنتز گلوکورافانین) و بیان ژن میروزیناز در گیاهچههای ازمکتیمار شده با غلظتهای مختلف (صفر (به عنوان شاهد)، 25، ، 100، ، 500 و 1000 mg/L ) اکسید روی بررسی شد.
نتایج: نتایج نشان داد که محتوای سولفورافان گیاهچههای تیمار شده بصورت معنیداری نسبت به شاهد افزایش (در غلظتهای بالاتر از 100 mg/L) یافته است. بر اساس نتایج حاصله، بیان ژن CYP79F1 با افزایش غلظت اکسید روی در محیط به صورت خطی کاهش نشان داد و این کاهش در حضور بالاترین غلظت، در سطح 5 درصد نسبت به نمونه شاهد معنیدار میباشد. در مقابل، بیان ژن آنزیم میروزیناز با افزایش غلظت اکسید روی در محیط به صورت گرادیان افزایش نشان داد و این افزایش در حضور غلظتهای بالاتر از mg/L 500 نسبت به نمونه شاهد معنیدار بود.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج، چنین بنظر میرسد که افزایش تولید سولفورافان در گیاهچههای تحت تیمار، بیشتر به دلیل افزایش بیان و در نتیجه تولید بیشتر آنزیم میروزیناز بوده است.
اکسید روی
بیان ژن
میروزیناز
سولفورافان
2019
11
22
37
56
https://jab.uk.ac.ir/article_2474_bd569483a774b16bdbaf2217b889ea5a.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های گندم از نظر مقاومت به بیماری سفیدک پودری، عملکرد دانه، اجزای عملکرد و نشانگرهای مولکولی
سمیه
سراوانی
حسین
صبوری
فاختک
طلیعی
عباس
بیابانی
علی
راحمی کاریزکی
هدف: وجود تنوع ژنتیکی در گیاهان زراعی، نقش مهمی در پیشبرد برنامههای اصلاحی دارد. هدف از این مطالعه بررسی تنوع ژنتیکی و تجزیه ارتباط برای صفات مورفولوژیک و مقاومت به بیماری سفیدک پودری در گندم بود.
مواد و روشها: در این آزمایش 116ژنوتیپ گندم نان در قالب طرح لاتیس با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گنبد کاووس از نظر صفات مورفولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین واکنش ژنوتیپ ها به بیماری سفیدک پودری بررسی گردید. ارزیابی مولکولی با استفاده از 10 آغازگر ISSR و IRAP انجام شد.
نتایج: طبق نتایج تجریه واریانس بین ژنوتیپها از نظر کلیه صفات مورد بررسی به غیر از وزن هزار دانه تفاوت معنیدار وجود داشت. در آزمایشهای مولکولی از تعداد 57 قطعهای که توسط دو نشانگر ISSRو IRAP تولید شد، 47 قطعه چندشکل بودند. تعداد باندهای چندشکل بین 3 تا 6 باند به ازای هر آغازگر متفاوت بود. دامنه تغییرات PIC ، 35/0-88/0 و میزان شاخص نشانگری بین 62/0-14/3 متغیر بود. بیشترین درصد چندشکلی به ترتیب به آغازگرهایPRI 13 ،PRI 14، PRI 20، PRI 43 ، PRI-10 تعلق داشت. بیشترین میزان شاخص نشانگری مربوط به آغازگر PRI 7 با مقدار 14/3 بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین، دو ژنوتیپ 60 و 786 بیشترین مقاومت را نسبت به بیماری نشان دادند. طبق نتایج تجزیه ارتباط بین نشانگرها و صفت مقاومت به بیماری سفیدک پودری 9 نشانگر با این صفت ارتباط معنیدار داشتند.
نتیجهگیری: با استفاده از نتایج این پژوهش، میتوان ژنوتیپهای برتر از نظر صفات زراعی و مقاومت به سفیدک پودری را گزینش و در برنامه های به نژادی مورد استفاده قرار داد.
گندم
سفیدک پودری
عملکرد دانه
ISSR
IRAP
2019
11
22
57
82
https://jab.uk.ac.ir/article_2475_53ed19c407633b41d6bf321af425113f.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
تاثیر سطوح مختلف عصارههای چای سبز و رزماری بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، آنزیمهای کبدی و بیان ژنهای اینترلوکین- 6 و اینترفرون گاما در جوجههای گوشتی راس 308
محمدحسین
علیمحمدی سرائی
محمد
چمنی
علیرضا
صیداوی
علی اصغر
صادقی
مهدی
امین افشار
هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر عصاره چای سبز و رزماری بر عملکرد رشد، ویژگیهای لاشه، پارامترهای بیوشیمیایی خون، پایداری اکسیداتیو گوشت و بیان ژنهای اینترلوکین -6 و گاما اینترفرون در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره بر پایه ذرت- سویا انجام شد. مواد و روشها: از طرح کاملا تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 3 × 3 با 9 تیمار و 4 تکرار در هر تیمار استفاده شد که هر تکرار شامل 15 پرنده بود (مجموعاً 540 جوجه گوشتی سویه راس 308). جیرههای مورد مطالعه شامل جیره شاهد (بدون عصاره) و سطوح 5/0 و 1 گرم بر کیلوگرم از هر یک از عصارههای چای سبز و رزماری بود. نتایج: یافتههای آزمایش نشان داد که استفاده از عصاره رزماری باعث افزایش مصرف خوراک، افزایش وزن و بهبود ضریب تبدیل خوراک در انتهای دوره پرورش جوجههای گوشتی میشود (05/0>P). تیمار دارای 5/0 گرم بر کیلوگرم عصاره رزماری دارای بهترین شاخص تولید (05/0>P) بود. استفاده از این عصارهها در جیره جوجههای گوشتی تأثیر معنیداری بر آنزیم های کبدی داشت (05/0>P). این عصارهها باعث کاهش مقدار مالون دی آلدهاید در جوجههای گوشتی شد (05/0>P). سطوح مختلف این ترکیبات گیاهی، بیان ژنهای کبدی اینترلوکین -6 و گاما اینترفرون را افزایش داد. نتیجهگیری: به طور کلی میتوان گفت که جیره حاوی 5/0 گرم بر کیلوگرم عصاره رزماری بیشترین تاثیر را در بهبود عملکرد رشد، پایداری اکسیداتیو گوشت و بیان ژنهای کبدی در جوجههای گوشتی دارد.
بیان ژن
جوجه
چای سبز
رزماری
رشد
2019
11
22
83
112
https://jab.uk.ac.ir/article_2476_3383229e0fb328eb2ca4c33b98643e1c.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
ارزیابی بیوانفورماتیک و خصوصیات زیر واحد بزرگ روبیسکو در برخی از ژنوتیپهای کاهو
بهمن
فاضلی نسب
براتعلی
فاخری
زهرا
جمعه قاسم آبادی
هدف: کاهو یکی از قدیمیترین سبزیهای دنیاست که منشأ آن در هندوستان و آسیای مرکزی است. در این تحقیق تنوع ژنتیکی 15 ژنوتیپ کاهو با استفاده از توالی ژن rbcl مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: توالی 15 ژنوتیپ کاهو ابتدا با روش PCR جداسازی و سپس توالی یابی شد. کیفیت توالیها با استفاده از نرمافزار Chromas 2.1.1 بررسی و سپس با روش ClustalW توسط نرمافزار MegAlign 5 همردیف سازی شده و دندروگرام روابط تبارزایی و ماتریس تفاوت و تشابه توالیها ترسیم گردیدند. همچنین برای مدلسازی و اعتبار سنجی پروتئین rbcl از SWISS-MODEL و QMEAN و ارزیابی ساختار و کیفیت شیمیایی پروتئین از نقشههای راماچاندران و سرور Pro-SA استفاده شد.
نتایج: بررسی شبکههای متقابل پروتئین- پروتئین با استفاده از نرمافزار STRING نشان داد اکثر پروتئینهای کد شده با ژنهای matK، psb-tranH با پروتئین rbcl اثر متقابل دارند. نتایج حاصل از تجزیه خوشهای، ماتریس تشابه و واریانس مولکولی و همچنین 1< dN/dS، همگی حاکی از وجود شباهت و حفاظتشدگی بالای توالی rbcl بین ژنوتیپهای مورد مطالعه بود.
نتیجهگیری کلی: نتایج نشان داد که برای بررسی روابط فیلوژنتیکی در سطح گونه توالی rbcl چندان مفید نیست لذا میتوان گفت که یکی از علل عدم موفقیت این ناحیه در تفکیک گونهها، تغییرپذیری کم آن در بین گونهها است.
کاهو
dN/dS
لاکتوکسین
تبارزایی
rbcl
2019
11
22
113
132
https://jab.uk.ac.ir/article_2477_6cf49c8e7ac4095b422317dc8716e40a.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
بررسی الگوی بیان ژنهای ساختاری در مسیر بیوسنتز مونوترپنها و بررسی کیفیت اسانس گیاه دارویی زنیان تحت تأثیر هورمون متیلجاسمونات
سید احمد
سادات نوری
مهسا
جمشیدی
سیدمحمدمهدی
مرتضویان
هدف: زنیان (.Trachyspermum ammi L) گیاهی است علفی، یکساله از خانواده چتریان (Apiaceae) که در طب سنتی و علوم پزشکی کاربردهای فراوانی دارد. این تحقیق با هدف بررسی الگوی بیان ژنهای ساختاری در مسیر بیوسنتزی مونوترپنها و بررسی کیفیت اسانس گیاه دارویی زنیان تحت تأثیر هورمون متیلجاسمونات انجام شد. ترکیبات شیمیایی اسانس و میزان بیان ژنهای MECPS، DXR و GDs به عنوان ژنهای کلیدی دخیل در مسیر بیوسنتز تیمول پس از اعمال تیمار هورمونی متیلجاسمونات در 4 زمان مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش: پس از گلدهی، هورمون متیلجاسمونات 1/0 میلیمولار به صورت محلولپاشی روی گیاهان اسپری شد. نمونهگیری در 4 زمان (8، 24، 48 ساعت پس از هورمونپاشی و نمونه شاهد اسپری شده با آب مقطر) صورت گرفت. استخراج RNA از بافت گلآذین گیاه زنیان انجام شد و پس از سنتز cDNA و انجام Real-Time PCR دادههای حاصل از بررسی بیان ژنهای مذکور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جداسازی و شناسایی ترکیبات اسانس نیز با استفاده از دستگاههای کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیفسنج جرمی (GC/MS) صورت گرفت. درمجموع، 10 ترکیب در 4 نمونه شناسایی گردید. نتایج: نتایج حاصل از بررسی ترکیبات اسانس گیاه زنیان نشان داد که با توجه به تغییر مقدار ترکیبات ثانویه موجود در اسانس، میزان تولید آلفاترپینن که پیشساز مونوترپنها (نظیر تیمول) است، پس از گذشت 24 ساعت از اعمال هورمون متیلجاسمونات افزایش یافت. همچنین نتایج حاصل از دادههای Real-Time PCR، افزایش بیان هر 3 ژن مذکور پس از 24 ساعت از اعمال هورمون را نشان میدهد. افزایش بیان ژنهای ذکر شده در مسیر بیوسنتز مونوترپنها میتواند عاملی برای بالا بودن میزان آلفاترپینن در اسانس گلها بعد از گذشت 24 ساعت پس از اعمال هورمون باشد. نتیجه گیری: هورمون متیلجاسمونات با تحریک مسیر بیوسنتز ترکیبهای ثانویه و همچنین تأثیر بر میزان بیان ژنهای مسیر MEP باعث افزایش تولید مونوترپنها یک روز پس از اعمال هورمون میگردد.
اسانس
بیان ژن
ترکیب ثانویه
زنیان (.Trachyspermum ammi L)
متیل جاسمونات
2019
11
22
133
152
https://jab.uk.ac.ir/article_2478_0aad152505c5bc9f10978dd024573acc.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
تجزیه ارتباطی صفات زراعی در ارزن معمولیPunicum miliaceam)) تحت شرایط تنش خشکی با استفاده از نشانگر AFLP
زهرا
علیزاده
فاطمه
ابراهیمی
قاسم
محمدی نژاد
بابک
ناخدا
هدف: هدف این پژوهش شناسایی نشانگرهای پیوسته با برخی صفات زراعی ارزن معمولی تحت شرایط تنش خشکی با استفاده از روش تجزیه ارتباطی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه، 30 ژنوتیپ ارزن معمولی Punicum miliaceam))در قالب طرح آگمنت در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در اردیبهشت ماه 1395 کشت شدند. تنش در مرحله 50 درصد خوشه دهی با قطع آبیاری اعمال گردید. صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه، تعداد دانه در خوشه، تعداد خوشه در بوته، طول پانیکول، تعداد انشعابات پانیکول، ارتفاع گیاه، تعداد برگ در بوته، طول برگ، عرض برگ و شاخص برداشت اندازه گیری شد. تکنیک AFLPبا استفاده از شش ترکیب آغازگری EcoRI و MseI انجام شد.
نتایج: در مجموع 246 باند چند شکل تولید شد و به طور میانگین دارای 13/89 درصد چند شکلی بودند. تجزیه ارتباطی بر اساس مدلهای GLM و MLM به ترتیب 64 و 52 نشانگر پیوسته به صفات تحت شرایط تنش خشکی نشان داد که در بین آنها چهار نشانگر (M4/E10-65، M4/E10-74، M4/E10-67 و M59/E36-105) با صفت عملکرد دانه، سه نشانگر (M59/E36-84، M10/E1-244 و M10/E1-245) با صفت وزن هزار دانه، دو نشانگر (M59/E36-106 و M10/E1-224) با صفت تعداد خوشه در بوته و پنج نشانگر (M3/E2-31، M3/E2-35، M3/E2-38،M59/E36-114 وM4/E8-128 ) با صفات تعداد دانه در خوشه در هر دو مدل ارتباط قوی و بسیار معنیداری نشان دادند.
نتیجهگیری: در این مطالعه چندین مکان ژنی مشترک برای صفات مورد بررسی شناسایی گردید. وجود نشانگرهای مشترک بین صفات ممکن است به دلیل اثرات پلیوتروپی و یا پیوستگی نواحی ژنومی دخیل در کنترل این صفات باشد.
اثرات پلیوتروپی
ارتباط نشانگری
ساختار جمعیت
مدل خطی مخلوط
2019
11
22
153
174
https://jab.uk.ac.ir/article_2479_b698a267011a3bc37e94cf8070774030.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
تجزیه و تحلیل ژنتیکی و فیلوژنتیکی بخشی از ژنوم میتوکندری در گاومیشهای خوزستان
سیما
ساور
حمیدرضا
سیدآبادی
سیروس
عیدی وندی
ایمان
حرسی
هدف: مطالعه مولکولی ساختار ژنتیکی گاومیش برای شناخت دقیقتر خاستگاه این حیوان میتواند موثر باشد. در بین نشانگرهای مولکولی، توالییابی ژنوم میتوکندری یکی از بهترین و رایجترین روشها برای طبقهبندی ژنتیکی جمعیتها و گونههای نزدیک به هم، بررسی امکان اشتقاق گونههای مختلف از یک جد مشترک، مطالعه رابطه فیلوژنی هر موجود با سایر گونهها و نژادها و دستیابی به راهکارهایی برای حفظ ذخایر ژنتیکی میباشد. هدف از این تحقیق تعیین توالی نواحی 12s rRNA و 16s rRNA ژنوم میتوکندری گاومیش خوزستان و تجزیه و تحلیل ژنتیکی و فیلوژنتیکی بخشی از آن بود.
مواد و روشها: برای انجام این تحقیق تعداد 30 عدد نمونه خون از هر دو جنس از گاومیشهای غیرخویشاوند جمعآوری شد. پس از استخراج DNA از آنها، ناحیه مورد نظر توسط پرایمرهای اختصاصی با تکنیک PCR تکثیر و پس از خالصسازی توالییابی شدند.
نتایج: نتایج حاصل از همردیف کردن توالیهای نواحی 12srRNA و 16srRNA گاومیش خوزستان نشان داد که هیچگونه جهشی در جمعیت مذکور وجود ندارد که این امر بیانگر سطح تنوع پایین در جمعیت گاومیش خوزستان میباشد. براساس این تحقیق، نواحی 12srRNA و 16srRNA ناحیه کد کننده میباشد و میزان جهش و تنوع در آن پایین است. نتایج آزمون فیلوژنتیکی با استفاده از UPGMA برای هر دو جایگاه نشان داد که گاومیشهای ایران با گاومیشهای هندی و ایتالیایی در یک خوشه و نزدیک به هم میباشند.
نتیجهگیری: توالی حاصل از این مناطق برای اولین بار در بانک ژن با کد دسترسی MG650115 ثبت شد و با اضافه شدن نام گاومیش خوزستان در بانک جهانی ژن، این نژاد به انجمنهای بینالمللی معرفی شد.
تعیین توالی
ژنوم میتوکندری
گاومیش خوزستان
نواحی12s rRNA و 16s rRNA
2019
11
22
175
190
https://jab.uk.ac.ir/article_2480_62667471b5252af05d37ebe3ec0e708c.pdf
مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی کشاورزی
2228-6705
2228-6705
1398
11
3
بیان ژن Dlk1 در بز کرکی راینی با استفاده از Real Time PCR
محمدرضا
محمدآبادی
هدف: ژن Dlk1 نقش مهمی در تنظیم توسعه و تکامل و تولید مجدد ماهیچه اسکلتی، تمایز ادیپوسیتها، در تنظیم رشد سلول عضله و در تکثیر هپاتوبلاست و تشکیل گلبولهای خون دارد. هدف این پژوهش بررسی میزان بیان ژن Dlk1 در بافتهای مختلف بز کرکی راینی با استفاده از Real Time PCR بود. مواد و روشها: تعداد 18 نمونه بافتی شامل ماهیچه، کلیه، طحال، مغز، جگر و چربی (از هر بافت 3 تکرار) از 3 بز کرکی راینی در هنگام کشتار در کشتارگاه تهیه شد. RNA کل استخراج و cDNA ساخته شد. برای برررسی میزان نسبی بیان ژن ها از واکنش Real Time PCR به روش SYBR Green استفاده شد. در این مطالعه از ژن بتااکتین به عنوان ژن کنترل داخلی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از Real Time PCR از روش پیفافل استفاده شد. نتایج: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که ژن DLK1 در تمامی بافتهای بررسی شده (بافت ماهیچه، چربی، کلیه، طحال، جگر و مغز) بیان شده است و بیشترین سطح بیان در بافت ماهیچه و کلیه و کمترین سطح بیان در بافت طحال و مغز مشاهده شد. نتیجهگیری: این پژوهش اساسی را برای انجام پژوهشهای بیشتر در مورد Dlk1 در بز کرکی راینی و سایر نژادهای دیگر بز و حتی دام و طیور بومی ایجاد نمود. پیشنهاد میشود که این مطالعه با تعداد دام بیشتر، جنسهای مختلف، سنین متفاوت و مراحل فیزیولوژیکی گوناگون در نژادهای مختلف بز انجام شود تا بتوان به یک نتیجهگیری جامعی دست یافت.
بافت
بز کرکی راینی
بیان ژن
Dlk1
2019
11
22
191
205
https://jab.uk.ac.ir/article_2481_79eeb240cdaff1d50ab1497df18b8d82.pdf